hikayem paramparça

parça parça hikayelerden oluşan muhteşem bir emrah serbes kitabı. --- spoiler --- 'galip işhanı' hikayesinden; “annemin öldüğünü anlatma, onun etkisi altında olduğum için kendisini sevdiğimi düşünmesin.” “tamam galip.” “karanlıkta uyuyamadığım için gece lambasını açık bıraktığımı anlatma, beni ottan boktan korkan biri zannetmesin.” “tamam galip.” “ilk defa âşık olduğumu anlatma, beni bu konularda tecrübesiz biri zannetmesin.” “tamam galip.” “geçen sene el frenini çekmeyi unutup kartal’ı boklu dereye yuvarladığımızı anlatma. malının kıymetini bilmeyen biri olduğumu düşünmesin.” “tamam galip.” “babamın orospu çocuğu olduğunu anlatma. onu bizzat ben anlatmak istiyorum.” “tamam galip.” --- spoiler ---

--- spoiler --- şimdiki aklım olsa öyle yapmazdım. ama böyle yapmasaydım da şimdiki aklım olmazdı. --- spoiler ---

1 haziran 2012 tarihinde yayınlanan emrah serbes'in yazarlığını üstlendiği kitap. bugün itibariyle bitirmiş bulunduğum yeri geldiğinde absürtlüklerine güldüğüm, kimi zaman ne anlatmaya çalıştığını düşündüğüm bazense dramatik yerleriyle hüzünlendiğim güzel kitap. --- spoiler --- ''hep senin yüzünden kardeşim'' dedi ''ne benim yüzümden''? ''beni anlatamadın.'' --- spoiler ---

--- spoiler --- kendimizi özgür zannediyoruz oysaki sadece ipimizi biraz uzun bırakmışlar. sınırlara gelince fark ediliyor bu. dışarı çıkmak isterken kendini cama vurup duran yarı delirmiş karasinekler gibiyken. sadece geceleri, yapayalnız ve yalınayakken anlaşılabilecek şeyler var. --- spoiler ---

--- spoiler --- insan bir yerde doğdu mu oralı olmuyor, o zamanlı oluyor daha çok. memleketi o zaman oluyor. doğduğumuz büyüdüğümüz şehirdeki bütün değişimleri hüzünle kaydetmemizin nedeni bu. hüzünlenmek için illa somut bir yıkıma da gerek yok. "eskiden bu okulun kapısı paslıydı ne güzel." diye üzüldüğüm de oldu. konu, doğduğumuz yerin mazisi olunca asla vazgeçemeyeceğimiz takıntılar var çünkü. renkler var, sesler var, kokular var, binlerce ıvır zıvır var. sonsuza kadar yitirilmiş anlar var. insan zamanını durdurmak istediği yere aittir. --- spoiler ---

--- spoiler --- gören bir adamı herkes yumruklayabilir. esas cesaret bir körü yumruklayabilmekte. bir kör yumruk yediğinde bunu karanlığın içinden gelen bir mesaj olarak algılar çünkü, kader gibi, gerçek hayatın gerçek sillesi gibi. niçin yazıyorum? şuurumdaki kör bölgeler için... --- spoiler ---

--- spoiler --- sen gülünce ben de hemen gülüyorum. sen ağlayınca ben de hemen bir sigara yakıyorum. sen pazara çıkınca ben de en azından balkona çıkıyorum. sen bir şey sorunca biraz düşünüp cevap veriyorum ama çoğu zaman yine yanlış oluyor, kimi zamansa susarak boş bırakıyorum o soruyu. sen tartışmak isteyince bildiğim her şeyi unutuyorum. sen unuttun mu deyince zaten bildiğim bir şeyi tekrar hatırlıyorum. senin varlığın bana yapılmış enteresan bir şaka sanki. aslında ben hala bu şakaya nasıl karşılık vermem gerektiğini arıyorum. --- spoiler ---

emrah serbes'in en sevdiğim kitaplarından.

--- spoiler --- kendimizi özgür zannediyoruz oysaki sadece ipimizi biraz uzun bırakmışlar. sınırlara gelince fark ediliyor bu. dışarı çıkmak isterken kendini cama vurup duran yarı delirmiş karasinekler gibiyken. sadece geceleri, yapayalnız ve yalınayakken anlaşılabilecek şeyler var. --- spoiler ---